Het besef komt steeds meer dat deze reis voor het ‘echie’ is en niet zomaar (weer) eens een paar maanden er tussenuit. Dit geeft me een intens vrij en vooral een rijk gevoel en ik denk dan ook met regelmaat… Rome, je zal er maar wonen! Overal pracht en praal om me heen, duizenden jaren geschiedenis met het ene verhaal wat nog mooier is dan het andere verhaal, met op bijna elke hoek van de straat een beeld, gebouw of kerk waar je zicht naar toe getrokken wordt en waarbij de gedachtes de vrije loop gaan. Maar Rome kent ook een andere kant, dit is de chaotische, hectisch ietwat hysterische kant. Denk aan het verkeer, het getoeter, de ruzies die op straat gemaakt worden, het constante getelefoneer van mensen en het gekwebbel van de mannetjes die vrijwel dagelijks bij elkaar komen. (Bewijst maar weer eens dat heus niet alleen vrouwen kwebbelen of roddelen). 
En om nou juist even deze kant van Rome te ontvluchten vind ik het heerlijk om Rome letterlijk van een ander perspectief te zien. Met menig fietstourtje die ik onderneem om wat centjes bij de te verdienen jaag ik de toeristen één van de heuvels van Rome op. Bijna niets kan tegen de Giardino degli Aranci (sinaasappel tuin op de Aventijn heuvel) en het uitzicht wat je daar op de Sint Pietersbasiliek hebt, op. Ik zeg bijna niets….want dan ben je nog niet op de koepel van de Sint Pieterbasiliek zelf geweest. Een bezoek aan de Sint Pietersbasiliek en het Sint Pietersplein zijn voor vele mensen een reden om naar Rome te komen en is voor mij ook nog altijd, ondanks de hectiek van de toeristen, een plek waar ik graag kom. De grootste kerk van de wereld kent een geschiedenis die start rond 64 na Chr. Dit is de plek waar Petrus aan zijn voeten is gekruisigd toen hij als martelaar ter dood werd veroordeeld. Drie eeuwen hierna werd besloten om op zijn, vermoedelijke, graf een basiliek te bouwen ter eren van het christelijke geloof. De kerk zelf kent een bouwperiode van eeuwen en de meest prestigieuze architecten (uit hun tijd) hebben hun steentje hieraan bijgedragen.
Alleen de klim is al een onderneming waard… halverwege kom je eerst op de galerie die je vanaf boven een aanzicht geeft op het interieur van deze kerk. Vandaaruit kom je op het dakterras aan de voet van de koepel. Dit is de plek om de koepel van dichtbij te bewonderen en ook de beelden op het voorportaal aan de achterkant te bekijken. Echter ben je dan pas halverwege en middels een steeds smaller wordende trap die zich bevindt tussen de binnen- en buiten schil van de koepel loop je naar boven. Je staat dan op 132,5 meter hoogte en hebt een waanzinnig panoramisch uitzicht over de stad Rome.
Ik kan geen genoeg krijgen van de panorama uitzichten van Rome, ze brengen me rust, geven me nieuwe ideeën en het enige wat ik denk…. Rome, je zou er maar wonen!!
Esther in Rome 
Leuk om zo je verhalen te lezen Es*!
Fijn dat je het naar je zin hebt!
Dikke kus je kleine zussie Manon
LikeLike
Mooi geschreven zussie.
Tot snel
LikeLike